استیکر نام ها

هم خانواده آفرینش؛ آفرین، آفریننده و آفریدن است.

واژه آفرینش یک واژه اصیل فارسی است که به معنی هستی و خلق کردن می باشد. واژه آفرینش در زبان و ادبیات فارسی به عنوان فعل به کار برده می شود. همچنین به عنوان یک مصدر اسمی نیز در جملات استفاده می شود.

هم خانواده کلمه مفهوم؛ مفاهیم، فهم، فهمیده و فهیم است.

واژه مفهوم از ریشه اصلی واژه فهم بر گرفته شده است که مصدر و صفتی است که ریشه در زبان عربی دارد. واژه های برابر فارسی آن دریافته و اندریافت است که در زبان فارسی بیشتر از واژه مفهوم استفاده می شود.

هم خانواده کلمه بصیرت؛ بصر، بصایر، ابصار، بصیر و بصیره است.

واژه بصیرت از واژگانی است که ریشه در زبان عربی دارد و که با نوشتاری بصیره نوشته خواهد شد. این واژه اسم مصدر عربی است که در زبان و ادبیات فارسی از واژگان پر کاربرد می باشد که به معنی هوشیاری و دانائی است. واژه بصیرت زمانی استفاده می شود که به شخصی صفت دانایی داده شود که گفته می شود فلان کس چشم بصیرت دارد یا دارای بصیرت است.

هم خانواده کلمه دوام؛ ادامه و مداوم است.

واژه دوام از واژگانی است که  ریشه در زبان عربی دارد این واژه اسم مصدر است که معادل آن در زبان فارسی واژه پایداری و پایندگی است. واژه دوام در زبان و ادبیات فارسی بسیار پر کاربرد می باشد و بسیار استفاده می شود و به هر چیزی که پایدار و با ثبات باشد از واژه دوام برای آن استفاده می شود و به آن با دوام گفته می شود.

هم خانواده کلمه پاکیزه؛ زکی، پاک و پاکی است.

واژه پاکیزه صفت مرکبی است که از واژگان فارسی محسوب می شود که در زبان و ادبیات فارسی به هر چیزی که تمیز و خالص باشد پاکیزه می گویند.  واژه پاکیزه مشتق از ریشه اصلی واژه پاک می باشد که به هر چیز پاکی و خالصی نسبت داده می شود.

هم خانواده کلمه گود؛ گودال و گودی است.

واژه گود یکی از واژه های فارسی است که کاربرد فراوانی دارد و همچنین معانی مختلفی را در زبان و ادبیات فارسی دارد. در ورزش زورخانه ای نیز به میدان نمایش که انجام حرکات ورزشی و پهلوانی در آن انجام می شود، گود گفته می شود.

هم خانواده کلمه مصحف؛ صفحه، مصاحف، تصحیف  و صحف است.

مصحف واژه ای با ریشه در زبان عربی است که در زبان فارسی از هم خانواده های این واژه استفاده بسیاری خواهد شد. به هر چیزی که صفحه بندی شده باشد و از چند صفحه تشکیل شده باشد مصحف گفته می شود.

هم خانواده کلمه انتقال؛ منتقل، نقل و انتقالات است.

واژه انتقال بر گرفته از واژه اصلی نقل به معنی جا به جایی است. این واژه در ریشه در زیان عربی دارد و در زبان فارسی به معنی جا به جایی است. واژه انتقال در زبان فارسی در چند مفهوم به کار گرفته می شود.

معنی کلمه مهین؛ بزرگ تر و بزرگ‌ ترین و منسوب به ماه و خواری و زبونی است.

واژه مهین در زبان فارسی نامی زیبای زنانه است که به معنی از ماه زاده شده و منسوب به ماه است که واژه مه به معنی ماه و ین آن منسوبی است. واژه معین به معنی بزرگ تر و بزرگ‌ترین نیز است. ضمه روی حرف میم واژه مهین را به معنی سست و خوار دهنده است.

هم خانواده کلمه زنده؛ زندگی و زندگانی است.

واژه زنده در زبان فارسی به معنی جاندار بودن است. این واژه به همه موجودات و جانداران نسبت داده می شود و به هر چیزی که جان داشته باشد، زنده گویند.