استیکر نام ها

هم خانواده کلمه پاکیزه؛ زکی، پاک و پاکی است.

واژه پاکیزه صفت مرکبی است که از واژگان فارسی محسوب می شود که در زبان و ادبیات فارسی به هر چیزی که تمیز و خالص باشد پاکیزه می گویند.  واژه پاکیزه مشتق از ریشه اصلی واژه پاک می باشد که به هر چیز پاکی و خالصی نسبت داده می شود.

این واژه در زبان و ادبیات فارسی کاربرد فراوانی دارد اما در زبان و گفتار محاوره ای کمتر استفاده می شود. مترادف های این واژه برابر است با کلماتی چون؛ تمیز، پاک، طاهر، منزه، مهذب، صافی، مطهر، نظیف و خالص است همچنین متضاد این واژه برابر با واژه کثیف است. در فرهنگ معین این واژه به معنی مقدس، منزه، پاک، طاهر و نظیف می باشد.

لغت نامه دهخدا نیز در معنی این واژه به؛ طاهر، زکی، نظیف، پاک، طیب و نقیه اشاره نموده است. فرهنگ عمید نیز در معنی این واژه به معانی چون؛ تمیز، پاک، بی غش، بی آلایش و صاف پرداخته است. فرهنگ واژه های فارسی هوشیار نیز به کلماتی چون بی آلایش و تمیز در معنی کلمه پاکیزه اشاره کرده است.