استیکر نام ها

هم خانواده تحقیق؛ حقیقت، محقق، حقوق، حق است و معنی آن رسیدگی، پژوهش، بررسی، جستجو، بازجویی است.

مترادف کلمه تحقیق؛ وارسی، کاوش، رسیدگی، تفحص، کندوکاو، مطالعه و پژوهش کردن است.

هم خانواده کلمه تدریس؛ آموزش، تعلم، درس دادن، درس گفتن است. تدریس ریشه آن عربی است و برابر پارسی آن؛ آموزش دادن، آموختن است. متضاد کلمه تدریس تحصیل کردن است.

هم خانواده کلمه عالم؛ آفاق، آفرینش، جهان، دنیا، فلک، کیهان، گردون، گیتی، خردمند، دانا، دانشمند، دانشور، علیم، فاضل، فرزانه، فرهیخته، محقق، ملا است. عالم صفت است و به معنی دانا و دانشمند است، یعنی کسی که دارای دانش و خرد است. در احادیث عالم به کسی می گویند که کردارش، گفتارش را تصدیق کند.

هم خانواده کلمه ناظم؛ نظم دهنده، ترتیب دهنده، به نظم آورنده، شاعر است. به کسی هم که مسئول نظم و ترتیب مدارس یا مؤسسات است ناظم می گویند.

هم خانواده کلمه ساجد؛ سجده کننده (کسی که پیشانی بر زمین می گذارد و سجده می کند) است. ساجد ریشه عربی دارد و بر پسران اسم می گذارند.

هم خانواده کلمه جامع؛ کامل، مستوفا، مشروح، مفصل، تمام، کامل می باشد. جامع یک واژه عربی است که برابر پارسی آن فراگیر، فراخ، گردآور است. در اصطلاح فقهی و اصولی علتی را که مشترک بین اصل و فرع باشد جامع می نامند. کلمه جامع در فرهنگ لغت عمید به معنی همه چیز تمام و کامل است.

هم خانواده کلمه طولانی ؛ طویل، طول و بطول می باشد.

طولانی واژه ای است که ریشه در زبان عربی دارد و معادل آن در زبان و ادبیات فارسی به معنی دراز و دور می باشد. واژه طولانی در تعریف طول مسافتی بسیار پر کاربرد می باشد همچنین برای مدت زمان هم مورد استفاده قرار می گیرد ، مسافت های طولانی یا مدت زمان طولانی از مثال های برای کاربرد این واژه در جملات می باشند.

هم خانواده کلمه اطراف؛ طرف و طرفین می باشد.

واژه اطراف کلمه ای است با ریشه در زبان عربی و معادل آن در زبان فارسی پیرامون می باشد. اطراف جمع کلمه طرف می باشد.

هم خانواده کلمه هلاک؛ هلاکت، مهلک و  مهلوک می باشد.

واژه هلاک واژه عربی است و با فعل شدن و یا کردن صرف می شود در زبان فارسی معادل آن برابر است با نابودی می باشد و در زبان فارسی عامیانه هلاک شدن اصطلاحی است که به معنی خسته شدن و از پا درآمدن می باشد و معمولا برای مرگ کفار و دشمنان از واژه هلاک شدن به جای مرگ یا مردن استفاده می شود.

هم خانواده کلمه سرعت؛ سرعه، اسرع، سریع و استعجال و تسریع می باشند.

واژه سرعت ریشه در زبان عربی دارد و معادل آن در زبان فارسی عجله و شتاب می باشد که به معنی تند روی کردن می باشد.