استیکر نام ها

هم خانواده کلمه خوشحال؛ خوشحالی است.

واژه خوشحال از واژگان با ریشه فارسی است که از دو واژه خوش و حال تشکیل شده است. خوشحال به حال خوب و خوشی می گویند که به احساس فرد در آن حالت می گویند.

هم خانواده کلمه حبس؛ محبس، محبوس، سحن، حبوس و یحبس است.

واژه حبس در زبان فارسی به معنی زندان می باشد. واژه حبس در زبان فارسی و در مسائل قضایی کاربرد دارد. به هر موجود زنده ای که در زندان باشد، حبس شده می گویند.

هم خانواده کلمه صبور؛ صابر و صبر است.

واژه صبور ریشه در زبان عربی دارد و در زبان فارسی نیز به معنی شکیبا و بردبار است. واژه صبور صفتی فاعلی است که به شخصی نسبت می دهند که صبر زیاد پیشه کند.

هم خانواده کلمه حریم؛ حرمت، احرام، احترام، حروم، حرام، حرمان ، احرم و حرم است.

ریشه واژه حریم از واژه اصلی حرم گرفته شده است. که به معنی محدوده و قلمرو است. در زبان و ادبیات و فرهنگ فارسی واژه حریم در عباراتی چون؛ حریم خصوصی یا حریم اسلامی و یا حریم کشور بسیار پر استفاده است.

هم خانواده کلمه استفاده ؛ استفاده ها است.

واژه استفاده کلمه ای فارسی با کاربرد بسیار زیاد در زبان و ادبیات فارسی است. واژه استفاده در زبان فارسی معادل کلماتی چون کاربرد و بهره وری است.

هم خانواده کلمه همراه؛ همگام، همواره، همقدم و همسفر است.

واژه همراه از دسته کلمات ترکیبی در زبان و ادبیات فارسی است که به معنی یار و دوست است. واژه همراه در زبان فارسی از دو واژه هم و راه تشکیل شده است.

هم خانواده کلمه شایعه، اشاعه، شیوع ، شایع  و شایعات  است. 

واژه شایعه از واژه شایع و به معنی پراکندگی است. واژه شایعه در زبان و فرهنگ فارسی به سخن و یا خبری که میان جمعی از مردم پخش شود شایعه می گویند و معمولا این اخبار کذب و دروغ هستند.

هم خانواده کلمه شاغل؛ شغل ، اشغال، مشغول، مشاغل و مشغله است.

واژه شاغل در زبان فارسی به کسی که مشغول به کاری باشد، شاغل می گویند. شاغل فاعلی است که به شخص مشغول نسبت داده می شود.

هم خانواده کلمه شاعر؛ شعر ، شعور، اشعار، مشاعره، شاعره و شعرا است.

واژه شاعر از کلمه شعر گرفته شده است و به کسی که شعر بگوید ، شاعر گفته می شود. کسی که دارای شعور باشد و بتواند سخنان نفس و درون خود را به صورت شعر با قافیه و وزن و دستور مشخص بسراید ، شاعر است.

هم خانواده کلمه نبوغ؛ نبغ ، نوابغ و نابغه است.

نبوغ در زبان فارسی به معنی استعداد زیاد و استثنایی در چیزی یا کاری است. به هوش سرشار فرد،  نبوغ است. واژه نبوغ از ریشه اصلی کلمه نبغ گرفته شده است، ریشه این واژه در زبان عربی است و در زبان فارسی هم کاربرد دارد و مورد استفاده قرار می گیرد.