استیکر نام ها

برنگرد

فقط برگردان

آرامشی که از شب هایم برده ای...

خــــــُــــــدایا

یا خیلـــی برگردون عقب

یا بزن بره جلو

اینجای زنـدگیم

خیلــی دلــــــم گرفته😔

یا برگرد

یا آن دل را برگردان

یا بنشین یا این آتش را

بنشان...

گذشتہ ام را برگردان

میخواهم تنها باشم،

نه تنهاتر

**************

خداوندا

اراده ام را به زمان کودکی برگردان

همان زمان که برای یک بار ایستادن

هزار بار می افتادم

اما ناامید نمیشدم

نگاهم کن

لبخند بزن

برگردان مرا به زنده بودن...

**************

خدایا رویامو برگردون به شبام

**************

یه عمره فکر دریامو تو این مرداب سرگردون

بهت رویامو میبخشم

بهم دریارو برگردون

**************

ناگهانی آمدی! با مفهوم عشق اشنایم کردی....

گفتی دوست داشتن را بلدی؟ یا که نشانت دهم...

از دل خود میگفتی! مردد...

میگفتی دوستت دارم !با تردید...

تو که تصمیم گیری را از کبری آموخته بودی...

پس چرا باز هم «نــــــــه» گفتی....

دل مرا نشانه رفتی...

فرو کردی خنجرت را...

به این بسنده نکردی...

خون آلود با خود بردی انرا...

بی انصاف پس از سالها یا به فکر مرحمی برایش باش!

یا آن را برگردان...

گرچه آن دل دیگر دل نمی‌شود...

برایم.

**************

دوستت دارد و از دور کنارش هستی

روی دیوار اتاق و سَرِ کارش هستی

آخرین شاعرِ دیوانه تبارش هستی

دل من! ساده کنم! دار و ندارش هستی!

دوستش داری و از عاقبتش با خبری

دوستش داری و باید که دل از او نبری

دوستش داری و از خیر و شرش میگذری

دل من ! از تو چه پنهان که تو بسیار خری!

دوستت دارد و یک بند تو را میخواهد

دوستت دارد و در بند تو را میخواهد

همه ی زندگی ات چند؟ تو را میخواهد

دل من ! گند زدی... گند... تو را میخواهد

شعر را صرف همین عشقِ پریشان کردی

همه ی زندگی ات را سپرِ آن کردی

دوستش داری و پیداست که پنهان کردی

دل من! هرچه غلط بود فراوان کردی...

دوستت دارد و از این همه دوری غمگین

دوستت دارد و توجیه ندارد در دین

دوستت دارد و دیوانگیِ محض است این

دل من ! لطف بفرما سر جایت بنشین!

مست از رایحه ی کوچه ی نارنجستان

دوستش داری و مبهوت شدی در باران

دوستش داری و سر گیجه ای و سرگردان

دل من! آن دلِ آرام مرا برگردان.

لب تو از لب او شهد و عسل میخواهد

لب او از تو فقط شعر و غزل میخواهد

دوستت دارد و از دور بغل میخواهد

دل من ! این همه خان، رستمِ یل میخواهد

دوستش داری و رویای تو جان خواهد داد

همه ی زندگی ات را به فلان خواهد داد

فکر کردی به تو یک لحظه امان خواهد داد؟

دل من! عشق به تو شست نشان خواهد داد!

**************

با گلهای سرخی که در قلبم کاشتی چه کنم؟!

از عشقت سیرابشان کردی

اما حالا که رشد کرده اند

حالا که از قلبم بیرون زده اند

و حالا که با تیغ هایشان قلبم را زخمی کرده اند

تو نیستی تا تیغ ها را

با دستهای همیشه مهربانت

از آنها جدا کنی

سر قولی که داده بودی، باش

عزیزم! لطفاً بیا

و گلها را به خاکشان برگردان

به ریشه‌شان

گلها هم اصالت دارند

بیا!

**************

سختی کشیده ای مگر نه ؟ به سختی هایت فکر کن ببین آن زمان که مرگ رویایت بود و قلبت در سینه ات اضافی بود کسی یادت کرد و گفت غمت به چند؟

اصلا گور پدر آدم ها فکر کن ببین آن موقع دنیا نازت را کشید و گفت عزیزم ببخش که ناراحتت کردم حال چه کنم مرا ببخشی؟

دیدی؟؟

هیچ کس و هیچ چیز حواسش به تو نیست

این را بدان که زور و ناز هیچ کس به عقربه ساعت نرسیده برای برگشتنش، پس برگردان خوشی های از دست رفته عمر گذشته ات را...

بلند شو عزیز، بلند شو و بگو به درک

یکبار قدرت زدن توی گوش دنیا را به خودت بده!!

بلند شو که هیچ کس با شعار مظلومی به هیچ جا نرسیده!!

از اول شروع کن تا دنیا به آخرت نرسانده که کم نداشتیم از این آخرهایی که هیچ گاه اول بودن را تجربه نکردند...

به او بگویید دوستش دارم

به او بگویید عاشقش هستم

به او بگویید میمیرم برایش

به او بگویید جانم فدای وجودش

به او بگویید لعنتی جان برگرد

به او بگویید نفسم بند آمد انقدر گریه کردم

 حق حق کردم

التماس خدا کردم

به اون بگویید جانم فدای چال گونه ات بیا و خانومی کن بیا انصاف داشته باش

قول میدهم همانی باشم که تو میخواهی عاقل، منطقی اصلا همان خری بشوم که تو میخواستی

بیا دیگر بی انصاف زشت است جلوی همه دارم التماست میکنم

بیا بگذار مثل آدمیزادها شبا را صبح کنم همه که می داند خودت هم بدان نه آبی، نه غذایی ،نه خواب درست درمانی

بدون تو هیچ چیز به من لاابالی نمی آید مثل شپلها شده ام حتی به لباسهای تنم هم نمیرسم

بیا و ببین چقدر بی تو خارم، پوچم، هیچم، بیا جانم فدای تاروپودت

بیا جانم را برگردان

اینها را که گفتم به او بگویید

شاید لعنتی من بازگشتم

(پریناز ارشد)

**************

مرا برگردان به روزهایی که دمپایی کهنه ام را با جیک جیک نارنجی جوجه ای کوچک عوض می کردم و باران آواز شادی بود در عروسی هاجر...

**************

مرا به خودم برگردان! این که نمیشود، من با تو زندگی کنم، خودم اینجا از تنهایی بمیرد...

یا بمان امید فردایم باش... یا برو گذشته ام رو برگردان...