استیکر نام ها

برای تو که نه

برای خودم اما دلگیرم

برای تمام روزهایی که با نگرانی برای تو و رابطه‌مان گذشت

برای تمام شب‌هایی که با فکر به تو به خواب نرفتم...

و برای همه زندگی‌ای که دست نخورده رد شد...

دلگیرم از خودم برای خودم...

از تو نه

از رفتنت هم نه

از خودم دلگیرم...

دلگیرم از دست خودم

کاش عاشقت نمیشدم

به خاطر آدمای رفته از زندگیم از خودم دلخورم و غصه میخورم

که چطور نشناختمشون و چرا اعتماد کردم؟ چرا...؟

وارد رابطه نمیشم

چون حوصله ندارم براش از خودم بگم

از اون مهمتر حوصله ندارم

وقتمو صرف شناختن کسی کنم

که آخرش بفهم نشناختمش

گاهگاهی که دلم می گیرد

پیش خودم می گویم

آنکه جانم را سوخت

یاد می آرد از این بنده

هنوز...؟!

با خودم عهد کرده ام شاد باشم...

بیخیالِ قضاوت ها، حسادت ها، دشمنی ها و کینه ورزی ها.‌..

بیخیالِ مشکلات و نداشته ها...

بیخیالِ هرچیز که دلم را می رنجاند...

بیخیالِ هرچیز که لبخند را از صورتم می دزدد...

متمرکز می شوم روی داشته هایم...

به جای دشمنی ها و حسادتها؛

دوستانم را می بینم... و شوقی که برای موفقیت و خوشبختی ام دارند..‌.

به جای مشکلاتم؛

به موفقیت و شادی هایِ پیش رو و پشت سرم چشم می دوزم...

و میخندم... از تهِ دلم می خندم...

من اگر هیچ هم نداشته باشم ، خدایی دارم که برایِ شادی و لبخندِ من، همه جوره حمایتم می کند...

به جایِ همه، به خدایی تکیه می کنم که بی منت، روزی ام می دهد و بی منت، هوایِ بیقراری ام را دارد...

من با خودم عهد کرده ام شاد باشم...

و این بزرگترین گامِ موفقیتِ من است...

همیشه می ترسم

کسانی رو که دوست دارم

یه روز از دست بدم

اما باید از خودم بپرسم

آیا کسی ام هست بترس

از اینکه منو یه روز از دست بده!؟

از دیگران شکایت نمی کنم بلکه

خودم را تغییر می دهم

چرا که کفش پوشیدن راحت تر از

فرش کردن دنیاست!!

تو می روی امروز، نگاهم بارانی است

از این به بعد دنیا، فقط زمستانی است...

کجاست جای تو در اتاق تنهایی

بیا ببین حالم، فقط پریشانی است...

تو می روی امروز، سکوت سهم من است

به انتخاب خودم، دلم بحرانی است...

چقدر دلخورم از تو، چقدر غمگینم

جهان نقطه پوچ است، همیشه بارانی است...

تو می روی امروز، منم که گریانم

کنار پنجره ام، شروع، پایانی است...

قلم خسته شده است، نمی نویسد چون

تو قید تردیدی، و عشق که زندانی است...

تو می روی امروز، نگاه من سرد است

و من پیر شده ام، غزل زمستانی است...

دلـگــیــرم از تـمـامـی دنـیـا تمامی آنها که یادشان کردم و مرا نفهمیدند تـمـامـی آنها که شادشان کردم و مــرا نـدیـدنـد بـبـخـش رفـیـق دست خـودم نیست دلـگـیـــرم

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم اگر تو دلخوری از من،

من از خودم سیرم من آن طبیب زمین گیر زار و بیمارم

که هر چه زهر به خود می دهم نمی میرم

من و تو آتش و اشکیم در دل یک شمع به سرنوشت تو

وابسته است تقدیرم به دام زلف بلندت دچار و سردرگم

مرا جدا مکن از حلقه های زنجیرم درخت سوخته ای در کنار رودم من اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم

(فاضل نظری)

گله از دست تو نیست...

دگر از وحشت مرداب خودم دلگیرم...

به خدا منتظر فرصت یک تغییرم...

من اگر برکه صفت ماندمو دریا نشدم...

چه کنم بسته ی تقدیرم و بی تقصیرم...

مگذارید دگر بر سر راهم تله ای...

من خودم بی تله در دام خودم زنجیرم...

****************

دلگیرم از سکوتی ک مرا می گیراند... از رویای ک شکل بودنم را می رباید... دلگیرم از غریبه‌هایی که مرا به اشتباه می گویند... از آشناهایی ک تکرارم را باز هم میگویند... دلگیرم از این همه ندانستن و دوباره اشتباه از این مثل مترسک خیره به این دورها... دلگیرم از فردایم که مرا اینگونه می‌بازد از خودم که سادگیم را گول میزنم... دلگیر از زندگی...

****************

دلگیرم... همین!! نه از کسی!! از خودم دلگیرم و به سان لنز دوربینم میمانم که قبل از عکاسی باید تمیز شود... پس تا چند صباحی بدرود...

دلگیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرم...

از خودم که فقط ادعا دارم و نمیتونم کاری واسه خودم بکنم...

از اونایی که تو روزای سخت تنهام گذاشتن...

دلگیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرم...

دلگیرم از همه دلگیرم از خودم از احساسم از قلبم از همه چیز دلگیرم

دیگر خسته شدم کاسه صبرم که هیچ...

صبر کاسه هم لبریز شد...