استیکر نام ها

غم که نوشتن ندارد...

نفوذ می کند در استخوان هایت...

 جاسوس می شود در قلبت...😔

و آرام آرام از چشم هایت می ریزد بیرون...

متأسفانه آرایش همه چیزو میتونه بپوشونه

جز غمی که تو چشماته...

غم گرفته دوباره چشامو...

ای دل صبور باش

و مخور غم که عاقبت

این شام، صبح گردد و

این شب سحر شود...!

دیگر چه بلاییست غم انگیز تر از این

من بار سفر بستم و

یک شهر نفهمید...

در این دنیا

اگر غم هست

صبوری کن

خدا هم هست

***************

پرم از تو

بس که غم نبودنت را

در خودم ریختم...

سنگینی نگاهَت...

مرا به اعماق قلبم میبَرَد

قَلب من،

دیگر‌ آن کوچَک احساساتی نیست!

اما تنها‌دلیلی که باعث میشود ثانیه ای، بر روی تمام غم های جهان چشم ببندد؛

و مانند کودکی از ته دل قهقهه بزند 😔

تو هستی!

ای تنها راه یافته به قلب سرد و بی اِحساسِ من...! ❤️

***************

من صبورم اما

به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم

یا اگر شادی زیبای تو را

به غم غربت چشمان خودم میبندم

من صبورم اما

چه قدَر با همه ی عاشقی ام محزونم

و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ

مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم

من صبورم اما

بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم

بی دلیل از همه ی تیرگی رنگ غروب

و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند

من صبورم اما

آه، این بغض گران

صبر چه می داند چیست؟

(حمید مصدق)

بیا که در غمِ عشقت،

مشوّشم بی تو...

***************

ما جدا از هم

غم‌ انگیزیم،

با هم بیشتر!

غم‌هایمان را برای گوش‌های شنوایی گفتیم؛ که قلب‌هایشان خیلی وقت است بر‌ مدارِ احساسات نمیتپد!

***************

غم خودش گفت اگه تو بیای تو زندگیم اون از زندگیم میره؛ پس چرا نمیای...؟

***************

من آرزو دارم بخندی، بی چک و چانه

خوشبخت باشی، فارغ از چشمانِ بیگانه

عمرت دراز و راهت از بیراهِ غم ها ،دور

هر لحظه ات لبریزِ شادی های جانانه...

(نرگس صرافیان طوفان)

*************** 

اونی ک از همه بیشتر میخنده و چرت و پرت میگه

و باعث خنده‌ی بقیه میشه

از همه بیشتر غم تو دلشه

بغلم کردی و گفتی که دلم غم دارد

باورت هست که این عشق تو را کم دارد

طرح چشمان تو یک معحزه دارد زیرا

بر سر هر مژه‌ات حالت شبنم دارد

تو به یک تیر نگاهی ندهی دل اما

شکل چشمان تو یک لذت مبهم دارد

بسکه دوری زبرم یکسره کارم گریه است

گوییا از غم تو شور محرم دارد

عشق تو نقطه ی آغاز همه ویرانی است

این خرابی مرا زلزله ی بم دارد

من به یک جرعه از آن جام تهی خود مستم

که سرانجام مرا عشق تو با هم دارد

بوسه هرگز نشود مایه ی آرامش من

بغلم کن دلم بی تو بسی غم دارد

***************

یک نفر هست که مرا می فهمد رنگ دلتنگی چشمان مرا می فهمد دلم از تشنگی عشق کویری شده است و دلش حسرت باران مرا می فهمد یک نفر هست که خودش سبز ترین خاطره هاست و غم زرد گلستان مرا می فهمد یک نفر هست که همیشه صمیمانه و سبز غزل بی سر و سامان مرا می فهمد.

تا خنده‌ی تو می‌چکد از خوشه‌ی لب‌ها

بیچاره بمی‌ها و غم سرخ رطب‌ها

دنبال دو رج بافه از ابریشم مویت

تبریز شده قبر عرب ها و عجم ها

قاجاری چشمان تو را قاب گرفته است

قنداق تفنگ همه مشروطه طلبها

قلیان چه کند گر نسپارد سر خود را

با سینه پر آه به تابیدن تب‌ها...