ریشه کلمه غفلت عربی می باشد و صفت تفضیلی با افعالی مانند غفلت کردن می آید. در زبان فارسی به معنی ناآگاهی یا بی توجهی به چیزی است.
مترادف های این کلمه کلماتی مانند اهمال، بی خبری، تسامح، تکاهل، تهاون، حماقت ،سستی، سهل، انگاری، فراموشی و نسیان می باشد که بستگی به نوع جمله از هر کدام یک از این مترادف ها به جای غفلت استفاده خواهد شد و متضاد این کلمه نیز آگاهی و بیداری می باشد.
هم خانواده کلمه غفلت کلماتی نظیر اغفال، مغفول، غافلان و تغافل است که ریشه کلمات غفل به معنی نا آگاهی و بی خبری است.
در فرهنگ معین نیز به معنی فراموشی اهمال کردن و بی خبر شدن است. در لغت نامه دهخدا به فراموش کردن، سهو ،بی خبر گشتن ندانستن چیزی و توجه نداشتن به چیزی است هم چنین بی تدبیری ، بی تمیزی و نادانی است. در فرهنگ عمید هم غفلت را به فراموش کردن از یاد بردن و بی خبری معنی کرده است.
سایر مطالب پیشنهادی :
باران : اعلام = اعلامیه ، علامت
