استیکر نام ها

هم خانواده کلمه متعبد؛ معبد، معالد، عبادت، عبید ‌و معبود است.

واژه متعبد صفتی است که به انسان های بسیار عبادت کننده نسبت داده می شود و گاهی به جای واژه پرستشگاه از این واژه استفاده می شود. ریشه این واژه عربی است و از واژه عبد و عبید بر گرفته شده است.

از دیگر معانی این واژه به پرستشگاه و محل عبادت نیز می توان اشاره نمود. معادل این واژه در زبان فارسی با پرستشگر و عبادت کننده است. کاربرد این واژه زمانی است که در خصوص اخلاقیات و زهد شخصی سخن گفته شود.

مترادف های این واژه برابر است با؛ زاهد، عابد، پرستشگر، معتکف، عبادتگر و عبادت کننده می باشد. لغت نامه دهخدا واژه متعبد را به معنی بسیار عبادت کننده و دیندار، متدین، پارسا و عبادتگر آورده است.

فرهنگ معین نیز در معنی این واژه به دیندار و متدین اشاره کرده است. فرهنگ عمید هم واژه متعبد را به معنی عبادت کننده، عبادتگاه و کسی که خود را به تکلف وظیفه عابد نشان دهد، آورده است.