استیکر نام ها

از گریه کردن واسه عروسک شکسته‌م،

رسیدم به خندیدن با قلب شکسته!

من بزرگ شدم...

کمی عوض شدم! دیریست از خداحافظی ها غمگین نمیشوم به کسی تکیه نمیکنم از کسی انتظار محبت ندارم سر به زانوهایم میگذارم و خودم سنگ صبور خودم میشوم... چقدر بزرگ شدم یک شبه...!!!

*****************

همه چی داشت درست پیش میرفت تا اینکه بزرگ شدم...

*****************

من مثل تو نیستم... یاد گرفتم بخندم و ببخشم... خدا نیستم... ولی زیر سایش بزرگ شدم...

به تو گفتم: «گنجشکِ کوچکِ من باش تا در بهارِ تو من درختی پُرشکوفه شوم.» و برف آب شد شکوفه رقصید آفتاب درآمد من به خوبی‌ها نگاه کردم و عوض شدم من به خوبی‌ها نگاه کردم چرا که تو خوبی و این همه اقرارهاست، بزرگ‌ترینِ اقرارهاست من به اقرارهای‌ام نگاه کردم سالِ بد رفت و من زنده شدم تو لب‌خند زدی و من برخاستم دل‌ام می‌خواهد خوب باشم دل‌ام می‌خواهد تو باشم و برایِ همین راست می‌گویم نگاه کن: با من بمان...

*****************

گاهی با خودم می گویم منکه این نبودم ما که این نبودیم گاهی خودم را باور نمیکنم باورم نمیشود که این من باشم تصور من از بزرگ شدن این نبود قرار نبود این گونه باشم قرار بود بلد باشم زندگی کردن را... خسته شدم از این بلد نبودن ها... از اینکه قانون تکراری دنیا این است که بلد نباشی مورد قبول همه واقع شوی...

*****************

با سرعتی زیاد پا به این جهان گذاشتم و حد نصابم را با عددی در تاریخ تولد شناسنامه ام به ثبت رساندم. چشم برهم نزده بزرگ شدم. زمینی که تاتی تاتی کردن را بر تن زمختش آموختم انقدر به گوشم خواند بدو،دِ یالا، دست بجنبون، سه سوته، مثل برق و باد، سریع تر. تا دست آخر دویدن را یادم داد! عجب که آهنگ این قد کشیدن بالا رفتن نمره ی عینک پدر و سفید شدن گیس مادر چه میزان بود. چقدر با زغال سبیل کشیدم پشت لبم ف چقدر یه کَتی راه رفتم و پشت فرمان ماشین خاموش پدر ، مسافران خیالی را به مقصد رساندم. چه عجله ای بود برای بزرگ شدن؟! قد کشیدم . زمین آنقدر سریع می چرخد که گاه خودش هم جا می ماند و زمان را گم می کند. زمین عزیز این همه سرعت برای چیست؟ می شود لطفا هم کج داری و هم مریزی؟! این کاسه ی صبر تا دلت بخواهد گود است!!

(امیرعلی نبویان)

*****************

پیراهن کهنه ات را دور نینداز! من توی همان چهار خانه های ریز نفس کشیدم... گریه کردم خندیدم من همان جا بزرگ شدم... دور نینداز لعنتی جان!... پیراهنت خانه ی پدری من است

*****************

بزرگ تر که شدم... داستانی خواهم نوشت که کلاغ هایش قصه ببافند و آدم ها را به هم برسانند!

*****************

گاهی کودکیم را خواب میبینم... و در حسرت معصومیت از دست رفته ام می‌گریم... بزرگ شدن مجازاتیست که نمیدانم... بابت کدامین گناه به آن محکوم شدم... ای کاش از کودکی یادگاری برمیداشتم... ولی افسوس که آن ایام بر باد رفت...

*****************

اگر من بزرگ نمی شدم پدربزرگ هنوز زنده بود موهای مادرم سفید نمیشد، مادربزرگ در ایوان خانه باز می خندید، تنهایی معنایش همان تنها بودن در اتاقم بود چقدر گران تمام شد بزرگ شدنم.

*****************

این بار بایست، بزرگ شدم، بزرگ تر از تو تا نگهت دارم، تنها چرخیدن صفایی ندارد...

عروسک من، از کودکی تو را در آغوش گرفتم چند وقتی بود فکر کردم بزرگ شدم وقتش کس دیگر رو در آغوش بگیرم ولی نامردا وقتی می‌خواستم بغلشون کنم جا خالی میدادن این بود که به تو باز رسیدم.

*****************

برای لذت بردن از زندگی هیچ وقت دیر نیست. نگو من بزرگ شدم برای من زشته!! شادی کن، بخند و آواز بخوان مشکلات این دنیا تمام شدنی نیست.