استیکر نام ها

مجنون همیشه مرد نیست

گاهی مجنون دخترکی تنهاست

که زمانی لیلی کسی بوده

فکرش را بکن، اگه رویای من به واقعیت

تبدیل می‌شد چه می‌شد! شاید که

قصه عشق جاودانِ من‌ و تو را در کتاب‌ها

می‌نوشتند! کتابِ عشقی‌ که ماندگارترین

بود، شبیهِ قصـــه ی لیلی و مجنون

همیشه درد مجنون را خواندیم و نگفتیم درد خاطرات با دل لیلی چه کرد...

هیچ نگفتیم از دردهای پنهانیش که پشت لبخند همیشگیش ماند...

نگفتیم از ان دل آشوبه ای که همیشه در چشمانش بود...

هیچ نگفتیم از آن قهقهه های بلند که بلندیش را مدیون بغض میان گلویش بود...

همیشه کار ماست بالابردن انچه نیست و فرو نشاندن انچه که دانستنش عمق وجودت را میسوزاند..

یاد گرفتیم که نبینیم غم چشمان کسی را که نمیگوید...

نشنویم صدای گریه کسی را که شبانه می گرید...

و ندهیم سهم کسی را که از تمام رابطه فقط خاطرات را دارد...

(رایحه سادات احمدی)

دیریست که در این دیر

وفا نیست...

جفا هست،

صفا نیست...

خطا هست که خدا نیست و ابلیس شده غایت هر فکر و خیالی

دیریست که عشقها، شهوانی...

چشم ها، شیطانی...

لیلی، پیدا نیست

مجنون، شیدا نیست...

دنیا، عریان است

جملگی دست به تجاوز بردیم

پای بر عفت و بر غیرت خود می زاریم

و ندای همگی آزادیم!

بی تعارف، رک و ساده؛

همگی بیماریم!...

(علیرضا صفری دولت آبادی)

کاش غروبی بیاید

که با تمام شاعرانه هایش

نظامی لیلی را در کنار مجنون رقم بزند

و

خدا تو را در آغوشم

سخت است امید به طلوعی دیگر

دلتنگی که همه ‌ازش شعر میگن‌ و دم میزنن، من دارم تو دلتنگیِ‌ تو عذاب میکشم جانانم، دلم میلرزه وقتی کنارم نمیبینمت، مثل مجنون که برای لیلی جان داد، تو لیلی قصه‌ی‌ من باش، من دیوانه‌وار میپرستمت

عشق تفسیری ز آب و آتش است گاه خاموش است و گاهی سرکش است گاه در مجنون تجلی میکند گاه قصدجان لیلی میکند عشق از پروانه ها آموختیم محو گشتیم و سراپا سوختیم

لیلی شــُدَنم باز در آغوش تو حَتمی‌ست... مَجنــون شو و در کوه و بیابان بغلم کن!!!

******************

بنشین شانه زنم؛ زلف سیاهت گل من

تو بکن دلبری از من؛ به نگاهت گل من

تو که شطرنج؛ رخت برده دل از پیر و جوان

افتخاریست شوم؛ عضو سپاهت گل من

عاشقی جرم قشنگیست گناهی بکنیم

دوست دارم؛ که شوم جرم و گناهت گل من

یوسف مصر نباشم، که زلیخا بشوی

کاش بر فال بیفتم؛ به چاهت گل من

قصه ی لیلی و مجنون؛ دگر کهنه شده

چشم این سنگ صبور هست به راهت گل من

تو شدی شعر و غزل؛ شاعر چشمان تو من

تو بکن دلبری از من؛ به نگاهت گل من

******************

دید مجنون را شبی لیلا به خواب

کاسه ای در دست دارد خیس آب

گفت او را چیست ای شیدای من؟

در جوابش گفت ای لیلای من

کاسه ی آب است اما آب نیست

باده ی ناب است اما ناب نیست

اینکه میبینی حاصل افسون توست

دسترنج هق هق مجنون توست

سوختم در آتش بیداد تو

ریختم هر قطره اش با یاد تو

ابر بودم تشنه ی لیلا شدم

بس که باریدم تو را دریا شدم

عشق اگر روزی تو را افسون کند؟

لیلی اش را تشنه ی مجنون کند

مجنون مست لیلی،لیلی مست مجنون ها مجنون، مجنون نباش لیلی تو لیلی نیست

******************

لیلی و مجنون اگر می بود در دوران تو این یکی حیرانِ من می گشت، آن حیرانِ تو!!

******************

این کیست این؟ این کیست این؟ در حلقه ناگاه آمده این نور اللهیست این، از پیش الله آمده لیلی زیبا را نگر، خوش طالب مجنون شده وان کهربای روح بین در جذب هر کاه آمده

(مولوی)

عهد و پیمانت مرا رسوای عالم می کند

غرق در رویای عشقت خوش به حالم می کند

لیلی ام، جانا به قعر چاه تو افتاده ام

مرهم یادت مرا آرام چاهم می کند

اندکی دستم بگیر تا اوج مجنونی ببر

یاد شیرینت مرا بی خط و خالم میکند

لیلی ام، مجنون من باش و پر پرواز من

گرچه تاوان پریدن با تو داغم میکند... ‎‏‎‌‌‌‌‎‏‎‌‌‌‌‎‏‎‌‌‌

******************

مجنون را می‌گفتند که: «از لیلی خوب‌ترانند، بر تو بیاوریم؟» او می‌گفت که: «آخر من لیلی را به صورت دوست نمی‌دارم، لیلی صورت نیست. لیلی به دست من همچون جامی است، من از آن شراب می‌نوشم. من عاشق شرابم و شما را نظر بر قدح است. از شراب آگاه نیستید...»

 (مولانا)

مجنون اگر شکست لیلی بهانه بود دنیا از اولش دیوانه خانه بود من راهی توام با من قدم بزن همراه من بیا تا شهر ما شدن...