استیکر نام ها

برگهای دفتر پاییز سرخ و زرد شد آخرین برگ سفیدِ کهنه دفتر میرسد زودتر برگرد تا وقتی بجا مانده هنوز میرود پاییزِ عاشق

فصل دیگر میرسد مهر و آبان طی شدند و نوبت آذر رسید نازنینم زودتر

سرما سراسر میرسد این هوا با عاشقان چندی مدارا میکند فصل سرما

زوزه ی باد ستمگر میرسد یک نفر با یک خبر ای کاش امشب میرسید مژده می آورد برخیزید، دلبر میرسد...

کاش چون پاییز بودم... کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز خاموووش و ملال انگیز بودم برگهای آرزوهایم یکایک زرد میشد...

آسمان سینه ام پردرد میشد...

اشکهایم همچو باران...

دامنم را رنگ میزد...

وه... چه زیبا بود اگر پاییز بودم

(فروغ فرخزاد)

پاییز، امسال سنگِ تمام گذاشته است

او نه تنها برگهایِ به انتظار کشیده ی زرد را؟

بلکه برفِ زمستان را هم زیر پاهای « آذر» فَرش کرده است...

ارژنگ هزار برگ مانی آورد صد خاطره، زرد و ارغوانی آورد با خش خش برگهای پاییزی باز "مهر" آمد و عطر مهربانی آورد

پاییز تنهایی را پررنگ تر میکند باد پاییزی یک مشت حسرت تکراری با خودش می آورد...

پاییز جان می دهد برای عاشقی کردن برای دوتایی بودن شریک شدن یک چتر زیر نم باران قدم زدن پهلو به پهلو و سکوت و خش خش زرد و نارنجی برگهای چنار...

پاییز را سخت میشود تنهایی گذراند...

 ***********************

این برگهای زرد به خاطر پاییز نیست که از شاخه می افتند قرار است تو از این کوچه بگذری و آن ها پیشی می گیرند از یکدیگر برای فرش کردن مسیرت

(یغما گلرویی)

***********************

این پاییز فقط من و تو را کم داشت زیر یک باران که من تو را نفس بکشم و تو مرا در جیب هایت پنهان کنى قبل از دیدار اتفاقى تو قبل از سلام بى قرار من تمام قرارها اتفاقى بود و حالا تک تک برگ هاى زرد پاییز را ورق مى زنند تا شاید آن لحظه هاى بى هوا دوباره به یادش بیاورد که چقدر من و تو را کم داشت.

 ***********************

پاییز که همیشه لاى برگ هاى زرد و نارنجی نیست گاهى قهوه ای ست که سر مى رود، غذایى ست که ته مى گیرد و لبخندى ست که بى بهانه بر لبانت مى نشیند ساده بگویمت! دلتنگ که باشى پاییز نزدیک است

 
***********************

این برگ‌های زرد به خاطر پاییز نیست که از شاخه می‌افتند قرار است تو از این کوچه بگذری و آن‌ها پیشی می‌گیرند از یکدیگر برای فرش کردن مسیرت...

 ***********************

نگذار پاییز ما را ببلعد! نگذار مایی که همیشه در سر خیال سبز شدن خیال سبز بودن داشته‌ایم، زرد و نارنجی شویم... نگذار از سرکشیده‌ترین شاخه‌ی پیرْ درختِ این حوالی، سقوط کنیم؛ نگذار روی‌مان قدم بگذارند و صدایی را از استخوان هایمان طلب کنند که ما روزگاری از برگ‌های خشک زیر پایمان انتظار داشتیم... نگذار ما بازیگران نقش اول تمام این مصیبت‌ها باشیم... نگذار پاییز ما را پیدا کند... نگذار ما را ببلعد!

 ***********************

برگای زرد، منو یاد تو می اندازن، چه زود رسید پاییز بازم، اما این بار تو مال من ، نیستی... روزا دارن، آروم آروم سرد میشن. غروبا دلگیرترن، همه دنیا بهم میگن: نیستی... تو راحت از عشقم گذشتی و بازم من آرزوم اینه برگردی پیشم، همیشه تو ذهنم می مونی اما من تو خاطرات تو کم کم گم میشم...

 ***********************

تو فصل برگای زرد. تو شب های ساکت و سرد. قصه بودن تو. هیچ دردی رو دوا نکرد. شبم سیاهو بس. آخه این عشق بود یا قفس. میدون عشقو هوس. زدی تو ساز دل یه نفس