بــــــاور کن خیلی حـــــــرف است
وفـــــــــادار دســـــــــت هایی باشی ،
که یکبار هم لمســـــــشان نکرده ای…
خَستــــه ام….!
. . امــــا تَحمـُـــل مـی کُنــم… خُــــدایـــا روزِگـــارت با من و احساسم بـَــد تـــا کـــرد…!
لیـــــــاقت میــــــــخواهــــــد…
بـــــودن در قلــــــب دخــــترکـــــی که تمـــــام دنـــــیایـــــش ،
حـــــــــرف هـــــــای نــــــــزده اش اســـــــــــتـــــــــــ…!!!
من زنـــَم !
مرا پریشانی موهــــــآیت نـــــه !!!
مرا تـــه ریـــش خستـــه ات دیوانـــه میکند…!!!
پیچک می شـــوم وحشـــی …!
می پیچـــم به پـــر و پای ثانیه هایت
تا حتی نتـــوانی لحظه ای ، بی مــــــن “بــــودن” را زندگی کنـــی
یـآدَم بـآشــَد،
وقتی آمدی
رآز بـــزرگـــی رآ
به تو بگویم…
این که در نبــودَت،
آســـِمــان آبـــی نیـــــست
خارپشتی شدهام …
که ؛ تیغ هایش …
دنیای امنی برایش ساخته …
اما ؛ حسرت نوازشی عاشقانه …
تا ابد ؛ بر دلش مانده است..!!!
گـاهــﮯ نـدانـسـتـﮧ از یــک نـفـر بـتـﮯ درســت مــیـکـنـﮯ
آنــقـدر بـزرگ کـﮧ از دســت ابـراهـیـم نـیـز کــارـﮯ بـر نـمـﮯ آیـد
یکـــ فنجاטּ چاے داغْــ ...
و باراטּ ...
و هَــوایے کــہ هَــوایے امْــ کرده ...
انگار آسْماטּ همْــ بَدشـ نمے آید
پا بــہ پاے دلَــمْــ ببارد
پاورچین پاورچین ...
بــہ خاطراتتــ سَر میزنمْــ
دُزدکے عکسهایتــ را میبینمْــ
میدانمْــ کــہ قُـ ـ ـولْــ داده بودمْــ ...
دیگر نبضــِ ایــטּ رابطــہ مُـ ـ ـرده را نگیرمْــ !
ولے ...
دلْــ اَستــ دیگر
زبآטּ نمے فَـــهمد !
اَصلا تقصیر آسماטּ اَستـــ
کــہ مَرا بے قَــرار تُـو مے کُـند
خُودشْــ مے بارد و سَـبُـکــ مے شَــود
مـטּ باز مثلــِ هَمیشـہ پُـر اَز غََـمــِ دوریتْــ سنگیـטּ تر ..
چهارشنبه, ۸ دی ۱۳۹۵، ۰۷:۰۴ ب.ظ
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.