استیکر نام ها

خیلی دوست دارم بدونم

بعد من چه میکنه

یکی میگفت دو سه ساله داره

گریه میکنه

من بلد نیستم عاشق کسی باشم که اولویتش نیستم؛ بلد نیستم چشم به گوشی بدوزم و دلشوره بگیرم.

اسمش را بگذارید خودخواهی...

ولی من این خودخواهی را به اداهای عاشقانه‌ای که هیچ احساسی پشت سرش نیست ترجیح می‌دهم!

من برای خودم گل میخرم؛ چای دم می‌کنم؛ میز شام می‌چینم؛ اما منتظر کسی نمی‌مانم؛ نه این‌که خسته شده باشم اما وقتی دلم برای کسی تنگ شود که دلتنگی‌اش را باور نمی‌کنم؛ فکر می‌کنم که دارم به خودم خیانت می‌کنم.. تا خودت را دوست نداشته باشی؛ کسی باور نمی‌کند که هستی و بودنت با نبودنت فرق می‌کند

)نیلوفر لاری پور)

خانه های قدیمی را دوست دارم چونکه...

چایی همیشه دم بود

روی سماور

توی قوری.

در خانه همیشه باز بود

مهمانی ها دلیل و برهان نمی خواست.

غذاها ساده و خانگی بود

بویش نیازی به هود نداشت

عطرش تا هفت خانه می رفت

کسی نان خشکه نداشت

نان برکت سفره بود.

مهمانِ ناخوانده، آب خورشت را زیاد می کرد

بوی شب بو ها و خاک نم خورده حیاط غوغا میکرد

خبری از پرده های ضخیم و مجلسی نبود، نور خورشید سهمی از خانه های قدیم بود!

دلخوری ها مشاوره نمی خواست

دوستی ها حساب و کتاب نداشت

سلام ها اینقدر معنا نداشت!

گم شدن را دوست دارم

کاش

زودتر پیدایت کرده بودم

حال مرا دید و

کمی آهسته تر رفت

با من مدارا کردنش را دوست دارم...

به خاطر آوردنت را دوست دارم

چه ساده مرا از هم می پاشی

تمام چیزهایی که در زندگی

دوست دارم

یا خلاف قانونند

یا چاق کننده است...

یا متاهل...

دوست دارم همدمت باشم

ولی سربار نه...

من این عاشقی رو

با تو دوست دارم

دوست دارم چند سال دیگه

دستتو بگیرمو بگم

دیدی ما از

پسش براومدیم

لحظه به لحظه بودن با تورو دوست دارم...